خَتَمَ

Atletičar završava trku

Glagolski vid
svršeni	nesvršeni
خَتَمَ	يَخْتِمُ

Koren: خ ت م*

Izgovor:

DIN: ẖatama  

Audio:

noicon

(datoteka)

Značenja:

1. završiti
2. zaključiti
3. obaviti
4. izvršiti

Primeri:

Završio je sve obaveze i otišao kod svog druga.

.خَتَمَ جَمِيعَ الوَاجِبَاتِ فَذَهَبَ إِلَى صَدِيقِهِ

Značenje	Imperfekat	Perfekat	Glagolska vrsta
završiti, zaključiti; obaviti, izvršiti	يَخْتِمُ	خَتَمَ	1.
staviti prsten na prst; pečatirati	يُخَتِّمُ	خَتَّمَ	2.
završiti	يُخَاتِمُ	خَاتَمَ	3.
doći vreme da se pročita (završi) knjiga	يُخْتِمُ	أَخْتَمَ	4.
nositi, staviti sebi prsten	يَتَخَتَّمُ	تَخَتَّمَ	5.
/	/	/	6.
biti završen	يَنْخَتِمُ	إِنْخَتَمَ	7.
završiti, okončati, obaviti, završiti se	يَخْتَتِمُ	إِخْتَتَمَ	8.
/	/	/	9.
/	/	/	10.

Sinonimi:

• أَتَمَّ - završiti, obaviti; usavršiti, upotpuniti
• أَنْهَى - završiti, okončati, dokrajčiti; zaključiti, rešiti; izvršiti, obaviti
• كَمَّلَ - upotpuniti, dopuniti; završiti; izvršiti. obaviti
• أَنْجَزَ - izvršiti, obaviti, ispuniti; završiti, okončati

Suprotne reči:

• بَدَأَ - početi, započeti; prvo učiniti

Izreke i poslovice:

.يَبْدَأُ الوَصْفُ فِي خَيَالِ الكَاتِبِ، وَلَكِنْ يَنْبَغْي أَنِ يَخْتِمَ فِي خَيَالِ القَارِئِ

Deskripcija počinje u mašti pisca, ali treba da se završi u mašti čitaoca.

- Stiven King

Asocijacije:

• عَهْدٌ - vreme, doba, period, epoha
• مُهِمَّةٌ - zadatak; obaveza, dužnost; misija

Izvedene reči:

• إِخْتِتَامٌ - kraj, svršetak
• خَتَامٌ - pečat, žig
• خَاتِمٌ - prsten, pečat, žig; ishod, kraj
• خَاتِمَةٌ - ishod; kraj, svršetak; pogovor (u knjizi)
• خِتَامٌ - kraj, svršetak
• خِتَامِيٌّ - završen, konačan, zaključni
• خَتَمٌ - pečat; prsten
• مُخْتَتَمٌ - kraj
• مَخْتُومٌ - zapečaćen; završen

Srodni članci sa Vikipedije:

خَتَمَ

Prevodi

Engleski: [1] finish ☞en Italijanski: [1] finire ☞it Nemački: [1] beenden ☞de Španski: [1] acabar ☞es Francuski: [1] finir ☞fr Finski: [1] tehdä loppuun ☞fi Grčki: [1] τελειώνω ☞el

Ruski: [1] заверши́ть ☞ru Portugalski: [1] finalizar ☞pt Makedonski: [1] завршува ☞mk Srpski: [1] завршити ☞sr Mađarski: [1] befejez ☞hu Bugarski: [1] завършвам ☞bg Kineski: [1] 完成 ☞zh

Konjugacija glagola خَتَمَ (ẖatama) — Prva glagolska vrsta

glagolska imenica المصدر
particip aktivni اسم الفاعل						خَاتِمٌ‎ (ḵātimun) (ẖātimun)
particip pasivni اسم المفعول						مَخْتُومٌ‎ (maḵtūmun) (maẖtūmun)
aktiv الفعل المعلوم
		jednina المفرد				dvojina المثنى			množina الجمع
		1. lice المتكلم	2. lice المخاطب	3. lice الغائب		2. lice المخاطب	3. lice الغائب		1. lice المتكلم	2. lice المخاطب	3. lice الغائب
indikativ perfekta الماضي	m	خَتَمْتُ‎ (ḵatamtu) (ẖatamtu)	خَتَمْتَ‎ (ḵatamta) (ẖatamta)	خَتَمَ (ẖatama)		خَتَمْتُمَا‎ (ḵatamtumā) (ẖatamtumā)	خَتَمَا‎ (ḵatamā) (ẖatamā)		خَتَمْنَا‎ (ḵatamnā) (ẖatamnā)	خَتَمْتُمْ‎ (ḵatamtum) (ẖatamtum)	خَتَمُوا‎ (ḵatamū) (ẖatamū)
	f		خَتَمْتِ‎ (ḵatamti) (ẖatamti)	خَتَمَتْ‎ (ḵatamat) (ẖatamat)			خَتَمَتَا‎ (ḵatamatā) (ẖatamatā)			خَتَمْتُنَّ‎ (ḵatamtunna) (ẖatamtunna)	خَتَمْنَ‎ (ḵatamna) (ẖatamna)
indikativ imperfekta المضارع	m	أَخْتِمُ‎ (ʾaḵtimu) (ʾaẖtimu)	تَخْتِمُ‎ (taḵtimu) (taẖtimu)	يَخْتِمُ‎ (yaḵtimu) (yaẖtimu)		تَخْتِمَانِ‎ (taḵtimāni) (taẖtimāni)	يَخْتِمَانِ‎ (yaḵtimāni) (yaẖtimāni)		نَخْتِمُ‎ (naḵtimu) (naẖtimu)	تَخْتِمُونَ‎ (taḵtimūna) (taẖtimūna)	يَخْتِمُونَ‎ (yaḵtimūna) (yaẖtimūna)
	f		تَخْتِمِينَ‎ (taḵtimīna) (taẖtimīna)	تَخْتِمُ‎ (taḵtimu) (taẖtimu)			تَخْتِمَانِ‎ (taḵtimāni) (taẖtimāni)			تَخْتِمْنَ‎ (taḵtimna) (taẖtimna)	يَخْتِمْنَ‎ (yaḵtimna) (yaẖtimna)
konjunktiv المضارع المنصوب	m	أَخْتِمَ‎ (ʾaḵtima) (ʾaẖtima)	تَخْتِمَ‎ (taḵtima) (taẖtima)	يَخْتِمَ‎ (yaḵtima) (yaẖtima)		تَخْتِمَا‎ (taḵtimā) (taẖtimā)	يَخْتِمَا‎ (yaḵtimā) (yaẖtimā)		نَخْتِمَ‎ (naḵtima) (naẖtima)	تَخْتِمُوا‎ (taḵtimū) (taẖtimū)	يَخْتِمُوا‎ (yaḵtimū) (yaẖtimū)
	f		تَخْتِمِي‎ (taḵtimī) (taẖtimī)	تَخْتِمَ‎ (taḵtima) (taẖtima)			تَخْتِمَا‎ (taḵtimā) (taẖtimā)			تَخْتِمْنَ‎ (taḵtimna) (taẖtimna)	يَخْتِمْنَ‎ (yaḵtimna) (yaẖtimna)
jusiv المضارع المجزوم	m	أَخْتِمْ‎ (ʾaḵtim) (ʾaẖtim)	تَخْتِمْ‎ (taḵtim) (taẖtim)	يَخْتِمْ‎ (yaḵtim) (yaẖtim)		تَخْتِمَا‎ (taḵtimā) (taẖtimā)	يَخْتِمَا‎ (yaḵtimā) (yaẖtimā)		نَخْتِمْ‎ (naḵtim) (naẖtim)	تَخْتِمُوا‎ (taḵtimū) (taẖtimū)	يَخْتِمُوا‎ (yaḵtimū) (yaẖtimū)
	f		تَخْتِمِي‎ (taḵtimī) (taẖtimī)	تَخْتِمْ‎ (taḵtim) (taẖtim)			تَخْتِمَا‎ (taḵtimā) (taẖtimā)			تَخْتِمْنَ‎ (taḵtimna) (taẖtimna)	يَخْتِمْنَ‎ (yaḵtimna) (yaẖtimna)
imperativ الأمر	m		اِخْتِمْ‎ (iḵtim) (iẖtim)			اِخْتِمَا‎ (iḵtimā) (iẖtimā)				اِخْتِمُوا‎ (iḵtimū) (iẖtimū)
	f		اِخْتِمِي‎ (iḵtimī) (iẖtimī)							اِخْتِمْنَ‎ (iḵtimna) (iẖtimna)
pasiv الفعل المجهول
		jednina المفرد				dvojina المثنى			množina الجمع
		1. lice المتكلم	2. lice المخاطب	3. lice الغائب		2. lice المخاطب	3. lice الغائب		1. lice المتكلم	2. lice المخاطب	3. lice الغائب
indikativ perfekta الماضي	m	خُتِمْتُ‎ (ḵutimtu) (ẖutimtu)	خُتِمْتَ‎ (ḵutimta) (ẖutimta)	خُتِمَ (ẖutima)		خُتِمْتُمَا‎ (ḵutimtumā) (ẖutimtumā)	خُتِمَا‎ (ḵutimā) (ẖutimā)		خُتِمْنَا‎ (ḵutimnā) (ẖutimnā)	خُتِمْتُمْ‎ (ḵutimtum) (ẖutimtum)	خُتِمُوا‎ (ḵutimū) (ẖutimū)
	f		خُتِمْتِ‎ (ḵutimti) (ẖutimti)	خُتِمَتْ‎ (ḵutimat) (ẖutimat)			خُتِمَتَا‎ (ḵutimatā) (ẖutimatā)			خُتِمْتُنَّ‎ (ḵutimtunna) (ẖutimtunna)	خُتِمْنَ‎ (ḵutimna) (ẖutimna)
indikativ imperfekta المضارع	m	أُخْتَمُ‎ (ʾuḵtamu) (ʾuẖtamu)	تُخْتَمُ‎ (tuḵtamu) (tuẖtamu)	يُخْتَمُ‎ (yuḵtamu) (yuẖtamu)		تُخْتَمَانِ‎ (tuḵtamāni) (tuẖtamāni)	يُخْتَمَانِ‎ (yuḵtamāni) (yuẖtamāni)		نُخْتَمُ‎ (nuḵtamu) (nuẖtamu)	تُخْتَمُونَ‎ (tuḵtamūna) (tuẖtamūna)	يُخْتَمُونَ‎ (yuḵtamūna) (yuẖtamūna)
	f		تُخْتَمِينَ‎ (tuḵtamīna) (tuẖtamīna)	تُخْتَمُ‎ (tuḵtamu) (tuẖtamu)			تُخْتَمَانِ‎ (tuḵtamāni) (tuẖtamāni)			تُخْتَمْنَ‎ (tuḵtamna) (tuẖtamna)	يُخْتَمْنَ‎ (yuḵtamna) (yuẖtamna)
konjunktiv المضارع المنصوب	m	أُخْتَمَ‎ (ʾuḵtama) (ʾuẖtama)	تُخْتَمَ‎ (tuḵtama) (tuẖtama)	يُخْتَمَ‎ (yuḵtama) (yuẖtama)		تُخْتَمَا‎ (tuḵtamā) (tuẖtamā)	يُخْتَمَا‎ (yuḵtamā) (yuẖtamā)		نُخْتَمَ‎ (nuḵtama) (nuẖtama)	تُخْتَمُوا‎ (tuḵtamū) (tuẖtamū)	يُخْتَمُوا‎ (yuḵtamū) (yuẖtamū)
	f		تُخْتَمِي‎ (tuḵtamī) (tuẖtamī)	تُخْتَمَ‎ (tuḵtama) (tuẖtama)			تُخْتَمَا‎ (tuḵtamā) (tuẖtamā)			تُخْتَمْنَ‎ (tuḵtamna) (tuẖtamna)	يُخْتَمْنَ‎ (yuḵtamna) (yuẖtamna)
jusiv المضارع المجزوم	m	أُخْتَمْ‎ (ʾuḵtam) (ʾuẖtam)	تُخْتَمْ‎ (tuḵtam) (tuẖtam)	يُخْتَمْ‎ (yuḵtam) (yuẖtam)		تُخْتَمَا‎ (tuḵtamā) (tuẖtamā)	يُخْتَمَا‎ (yuḵtamā) (yuẖtamā)		نُخْتَمْ‎ (nuḵtam) (nuẖtam)	تُخْتَمُوا‎ (tuḵtamū) (tuẖtamū)	يُخْتَمُوا‎ (yuḵtamū) (yuẖtamū)
	f		تُخْتَمِي‎ (tuḵtamī) (tuẖtamī)	تُخْتَمْ‎ (tuḵtam) (tuẖtam)			تُخْتَمَا‎ (tuḵtamā) (tuẖtamā)			تُخْتَمْنَ‎ (tuḵtamna) (tuẖtamna)	يُخْتَمْنَ‎ (yuḵtamna) (yuẖtamna)