سَمِنَ
Appearance
Izgovor:
Značenja:
- biti debeo
- ugojiti se
- odebljati
- zamastiti
Primeri:
- .هُوَ سَمِنَ كَثيرًا
- On se dosta ugojio.
Značenje | Imperfekat | Perfekat | Glagolska vrsta |
---|---|---|---|
biti debeo | يَسْمَنُ | سَمِنَ | 1. |
zamastiti, ugojiti | يُسَمِّنُ | سَمَّنَ | 2. |
/ | / | / | 3. |
biti debeo | يُسْمِنُ | أَسْمَنَ | 4. |
ugojiti se, razmetati se bogatstvom | يَتَسَمَّنُ | تَسَمَّنَ | 5. |
/ | / | / | 6. |
/ | / | / | 7. |
/ | / | / | 8. |
/ | / | / | 9. |
smatrati debelim | يَسْتَسْمِنُ | إِسْتَسْمَنَ | 10. |
Suprotne reči:
Izreke i poslovice:
- .لا يُمْكِنُ الثُّعَبَانُ أَنْ يَعْرِقَ و المَشْئُومُ أَنْ يَسْمَنَ
- Ne može zmija da se oznoji, ni baksuz da se ugoji.
Asocijacije:
Izvedene reči:
- سَامِنٌ - debeo, korpulentan
- سَمَانَةٌ - debljina, gojaznost
- سَمْنٌ - maslo, maslac
- سِمَنٌ - debljina, gojaznost, krupnoća, korpulentnost
- سَمْنَانٌ - debeo, gojazan
- سَمْنَةٌ - maslo
- سِمْنَةٌ - debljina, gojaznost
- سَمِينٌ - debeo, gojazan
- سُمَيْنٌ - debeljuškast
- سُمِّينٌ - ugojen, odebljao
Srodni članci sa Vikipedije:
Prevodi
[uredi]
|
|
Konjugacija glagola سَمِنَ (samina) — Prva glagolska vrsta
glagolska imenica المصدر |
||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
particip aktivni اسم الفاعل |
سَامِنٌ (sāminun) (sāminun) | |||||||||||
particip pasivni اسم المفعول |
مَسْمُونٌ (masmūnun) (masmūnun) | |||||||||||
aktiv الفعل المعلوم | ||||||||||||
jednina المفرد |
dvojina المثنى |
množina الجمع | ||||||||||
1. lice المتكلم |
2. lice المخاطب |
3. lice الغائب |
2. lice المخاطب |
3. lice الغائب |
1. lice المتكلم |
2. lice المخاطب |
3. lice الغائب | |||||
indikativ perfekta الماضي |
m | سَمِنْتُ (samintu) (samintu) |
سَمِنْتَ (saminta) (saminta) |
سَمِنَ (samina) |
سَمِنْتُمَا (samintumā) (samintumā) |
سَمِنَا (saminā) (saminā) |
سَمِنْنَا (saminnā) (saminnā) |
سَمِنْتُمْ (samintum) (samintum) |
سَمِنُوا (saminū) (saminū) | |||
f | سَمِنْتِ (saminti) (saminti) |
سَمِنَتْ (saminat) (saminat) |
سَمِنَتَا (saminatā) (saminatā) |
سَمِنْتُنَّ (samintunna) (samintunna) |
سَمِنْنَ (saminna) (saminna) | |||||||
indikativ imperfekta المضارع |
m | أَسْمَنُ (ʾasmanu) (ʾasmanu) |
تَسْمَنُ (tasmanu) (tasmanu) |
يَسْمَنُ (yasmanu) (yasmanu) |
تَسْمَنَانِ (tasmanāni) (tasmanāni) |
يَسْمَنَانِ (yasmanāni) (yasmanāni) |
نَسْمَنُ (nasmanu) (nasmanu) |
تَسْمَنُونَ (tasmanūna) (tasmanūna) |
يَسْمَنُونَ (yasmanūna) (yasmanūna) | |||
f | تَسْمَنِينَ (tasmanīna) (tasmanīna) |
تَسْمَنُ (tasmanu) (tasmanu) |
تَسْمَنَانِ (tasmanāni) (tasmanāni) |
تَسْمَنْنَ (tasmanna) (tasmanna) |
يَسْمَنْنَ (yasmanna) (yasmanna) | |||||||
konjunktiv المضارع المنصوب |
m | أَسْمَنَ (ʾasmana) (ʾasmana) |
تَسْمَنَ (tasmana) (tasmana) |
يَسْمَنَ (yasmana) (yasmana) |
تَسْمَنَا (tasmanā) (tasmanā) |
يَسْمَنَا (yasmanā) (yasmanā) |
نَسْمَنَ (nasmana) (nasmana) |
تَسْمَنُوا (tasmanū) (tasmanū) |
يَسْمَنُوا (yasmanū) (yasmanū) | |||
f | تَسْمَنِي (tasmanī) (tasmanī) |
تَسْمَنَ (tasmana) (tasmana) |
تَسْمَنَا (tasmanā) (tasmanā) |
تَسْمَنْنَ (tasmanna) (tasmanna) |
يَسْمَنْنَ (yasmanna) (yasmanna) | |||||||
jusiv المضارع المجزوم |
m | أَسْمَنْ (ʾasman) (ʾasman) |
تَسْمَنْ (tasman) (tasman) |
يَسْمَنْ (yasman) (yasman) |
تَسْمَنَا (tasmanā) (tasmanā) |
يَسْمَنَا (yasmanā) (yasmanā) |
نَسْمَنْ (nasman) (nasman) |
تَسْمَنُوا (tasmanū) (tasmanū) |
يَسْمَنُوا (yasmanū) (yasmanū) | |||
f | تَسْمَنِي (tasmanī) (tasmanī) |
تَسْمَنْ (tasman) (tasman) |
تَسْمَنَا (tasmanā) (tasmanā) |
تَسْمَنْنَ (tasmanna) (tasmanna) |
يَسْمَنْنَ (yasmanna) (yasmanna) | |||||||
imperativ الأمر |
m | اِسْمَنْ (isman) (isman) |
اِسْمَنَا (ismanā) (ismanā) |
اِسْمَنُوا (ismanū) (ismanū) |
||||||||
f | اِسْمَنِي (ismanī) (ismanī) |
اِسْمَنْنَ (ismanna) (ismanna) | ||||||||||
pasiv الفعل المجهول | ||||||||||||
jednina المفرد |
dvojina المثنى |
množina الجمع | ||||||||||
1. lice المتكلم |
2. lice المخاطب |
3. lice الغائب |
2. lice المخاطب |
3. lice الغائب |
1. lice المتكلم |
2. lice المخاطب |
3. lice الغائب | |||||
indikativ perfekta الماضي |
m | سُمِنْتُ (sumintu) (sumintu) |
سُمِنْتَ (suminta) (suminta) |
سُمِنَ (sumina) |
سُمِنْتُمَا (sumintumā) (sumintumā) |
سُمِنَا (suminā) (suminā) |
سُمِنْنَا (suminnā) (suminnā) |
سُمِنْتُمْ (sumintum) (sumintum) |
سُمِنُوا (suminū) (suminū) | |||
f | سُمِنْتِ (suminti) (suminti) |
سُمِنَتْ (suminat) (suminat) |
سُمِنَتَا (suminatā) (suminatā) |
سُمِنْتُنَّ (sumintunna) (sumintunna) |
سُمِنْنَ (suminna) (suminna) | |||||||
indikativ imperfekta المضارع |
m | أُسْمَنُ (ʾusmanu) (ʾusmanu) |
تُسْمَنُ (tusmanu) (tusmanu) |
يُسْمَنُ (yusmanu) (yusmanu) |
تُسْمَنَانِ (tusmanāni) (tusmanāni) |
يُسْمَنَانِ (yusmanāni) (yusmanāni) |
نُسْمَنُ (nusmanu) (nusmanu) |
تُسْمَنُونَ (tusmanūna) (tusmanūna) |
يُسْمَنُونَ (yusmanūna) (yusmanūna) | |||
f | تُسْمَنِينَ (tusmanīna) (tusmanīna) |
تُسْمَنُ (tusmanu) (tusmanu) |
تُسْمَنَانِ (tusmanāni) (tusmanāni) |
تُسْمَنْنَ (tusmanna) (tusmanna) |
يُسْمَنْنَ (yusmanna) (yusmanna) | |||||||
konjunktiv المضارع المنصوب |
m | أُسْمَنَ (ʾusmana) (ʾusmana) |
تُسْمَنَ (tusmana) (tusmana) |
يُسْمَنَ (yusmana) (yusmana) |
تُسْمَنَا (tusmanā) (tusmanā) |
يُسْمَنَا (yusmanā) (yusmanā) |
نُسْمَنَ (nusmana) (nusmana) |
تُسْمَنُوا (tusmanū) (tusmanū) |
يُسْمَنُوا (yusmanū) (yusmanū) | |||
f | تُسْمَنِي (tusmanī) (tusmanī) |
تُسْمَنَ (tusmana) (tusmana) |
تُسْمَنَا (tusmanā) (tusmanā) |
تُسْمَنْنَ (tusmanna) (tusmanna) |
يُسْمَنْنَ (yusmanna) (yusmanna) | |||||||
jusiv المضارع المجزوم |
m | أُسْمَنْ (ʾusman) (ʾusman) |
تُسْمَنْ (tusman) (tusman) |
يُسْمَنْ (yusman) (yusman) |
تُسْمَنَا (tusmanā) (tusmanā) |
يُسْمَنَا (yusmanā) (yusmanā) |
نُسْمَنْ (nusman) (nusman) |
تُسْمَنُوا (tusmanū) (tusmanū) |
يُسْمَنُوا (yusmanū) (yusmanū) | |||
f | تُسْمَنِي (tusmanī) (tusmanī) |
تُسْمَنْ (tusman) (tusman) |
تُسْمَنَا (tusmanā) (tusmanā) |
تُسْمَنْنَ (tusmanna) (tusmanna) |
يُسْمَنْنَ (yusmanna) (yusmanna) |