سَمِنَ

Slika Aleksandra Olišenka.

Koren: س م ن*

Izgovor:

DIN: samina  

Audio:

noicon

(datoteka)

Značenja:

1. biti debeo
2. ugojiti se
3. odebljati
4. zamastiti

Primeri:

.هُوَ سَمِنَ كَثيرًا

On se dosta ugojio.

Sinonimi:

• تَسَمَّنَ - ugojiti se
• غَلُظَ - odebljati
• دَهَنَ - zamastiti

Značenje	Imperfekat	Perfekat	Glagolska vrsta
biti debeo	يَسْمَنُ	سَمِنَ	1.
zamastiti, ugojiti	يُسَمِّنُ	سَمَّنَ	2.
/	/	/	3.
biti debeo	يُسْمِنُ	أَسْمَنَ	4.
ugojiti se, razmetati se bogatstvom	يَتَسَمَّنُ	تَسَمَّنَ	5.
/	/	/	6.
/	/	/	7.
/	/	/	8.
/	/	/	9.
smatrati debelim	يَسْتَسْمِنُ	إِسْتَسْمَنَ	10.

Suprotne reči:

• نَحُفَ - smršati
• نَحُلَ - smršati
• إِنْضَنَى - smršati

Izreke i poslovice:

.لا يُمْكِنُ الثُّعَبَانُ أَنْ يَعْرِقَ و المَشْئُومُ أَنْ يَسْمَنَ

Ne može zmija da se oznoji, ni baksuz da se ugoji.

Asocijacije:

• وَزْنٌ- težina
• مِيزَانٌ - vaga
• دُهْنٌ - salo

Izvedene reči:

• سَامِنٌ - debeo, korpulentan
• سَمَانَةٌ - debljina, gojaznost
• سَمْنٌ - maslo, maslac
• سِمَنٌ - debljina, gojaznost, krupnoća, korpulentnost
• سَمْنَانٌ - debeo, gojazan
• سَمْنَةٌ - maslo
• سِمْنَةٌ - debljina, gojaznost
• سَمِينٌ - debeo, gojazan
• سُمَيْنٌ - debeljuškast
• سُمِّينٌ - ugojen, odebljao

Srodni članci sa Vikipedije:

سَمِنَ

Prevodi

Engleski: [1] gain weight ☞en Italijanski: [1] guadagnare ☞it Nemački: [1] gewinnen ☞de Španski: [1] ganar ☞es Francuski: [1] gagner ☞fr Finski: [1] saada ☞fi Grčki: [1] Απόκτηση ☞el

Ruski: [1] получить ☞ru Portugalski: [1] ganhar ☞pt Makedonski: [1] се здобијат со ☞mk Srpski: [1] угојити се ☞sr Mađarski: [1] nyereség ☞hu Bugarski: [1] спечели ☞bg Kineski: [1] 获得 ☞zh

Konjugacija glagola سَمِنَ (samina) — Prva glagolska vrsta

glagolska imenica المصدر
particip aktivni اسم الفاعل						سَامِنٌ‎ (sāminun) (sāminun)
particip pasivni اسم المفعول						مَسْمُونٌ‎ (masmūnun) (masmūnun)
aktiv الفعل المعلوم
		jednina المفرد				dvojina المثنى			množina الجمع
		1. lice المتكلم	2. lice المخاطب	3. lice الغائب		2. lice المخاطب	3. lice الغائب		1. lice المتكلم	2. lice المخاطب	3. lice الغائب
indikativ perfekta الماضي	m	سَمِنْتُ‎ (samintu) (samintu)	سَمِنْتَ‎ (saminta) (saminta)	سَمِنَ (samina)		سَمِنْتُمَا‎ (samintumā) (samintumā)	سَمِنَا‎ (saminā) (saminā)		سَمِنْنَا‎ (saminnā) (saminnā)	سَمِنْتُمْ‎ (samintum) (samintum)	سَمِنُوا‎ (saminū) (saminū)
	f		سَمِنْتِ‎ (saminti) (saminti)	سَمِنَتْ‎ (saminat) (saminat)			سَمِنَتَا‎ (saminatā) (saminatā)			سَمِنْتُنَّ‎ (samintunna) (samintunna)	سَمِنْنَ‎ (saminna) (saminna)
indikativ imperfekta المضارع	m	أَسْمَنُ‎ (ʾasmanu) (ʾasmanu)	تَسْمَنُ‎ (tasmanu) (tasmanu)	يَسْمَنُ‎ (yasmanu) (yasmanu)		تَسْمَنَانِ‎ (tasmanāni) (tasmanāni)	يَسْمَنَانِ‎ (yasmanāni) (yasmanāni)		نَسْمَنُ‎ (nasmanu) (nasmanu)	تَسْمَنُونَ‎ (tasmanūna) (tasmanūna)	يَسْمَنُونَ‎ (yasmanūna) (yasmanūna)
	f		تَسْمَنِينَ‎ (tasmanīna) (tasmanīna)	تَسْمَنُ‎ (tasmanu) (tasmanu)			تَسْمَنَانِ‎ (tasmanāni) (tasmanāni)			تَسْمَنْنَ‎ (tasmanna) (tasmanna)	يَسْمَنْنَ‎ (yasmanna) (yasmanna)
konjunktiv المضارع المنصوب	m	أَسْمَنَ‎ (ʾasmana) (ʾasmana)	تَسْمَنَ‎ (tasmana) (tasmana)	يَسْمَنَ‎ (yasmana) (yasmana)		تَسْمَنَا‎ (tasmanā) (tasmanā)	يَسْمَنَا‎ (yasmanā) (yasmanā)		نَسْمَنَ‎ (nasmana) (nasmana)	تَسْمَنُوا‎ (tasmanū) (tasmanū)	يَسْمَنُوا‎ (yasmanū) (yasmanū)
	f		تَسْمَنِي‎ (tasmanī) (tasmanī)	تَسْمَنَ‎ (tasmana) (tasmana)			تَسْمَنَا‎ (tasmanā) (tasmanā)			تَسْمَنْنَ‎ (tasmanna) (tasmanna)	يَسْمَنْنَ‎ (yasmanna) (yasmanna)
jusiv المضارع المجزوم	m	أَسْمَنْ‎ (ʾasman) (ʾasman)	تَسْمَنْ‎ (tasman) (tasman)	يَسْمَنْ‎ (yasman) (yasman)		تَسْمَنَا‎ (tasmanā) (tasmanā)	يَسْمَنَا‎ (yasmanā) (yasmanā)		نَسْمَنْ‎ (nasman) (nasman)	تَسْمَنُوا‎ (tasmanū) (tasmanū)	يَسْمَنُوا‎ (yasmanū) (yasmanū)
	f		تَسْمَنِي‎ (tasmanī) (tasmanī)	تَسْمَنْ‎ (tasman) (tasman)			تَسْمَنَا‎ (tasmanā) (tasmanā)			تَسْمَنْنَ‎ (tasmanna) (tasmanna)	يَسْمَنْنَ‎ (yasmanna) (yasmanna)
imperativ الأمر	m		اِسْمَنْ‎ (isman) (isman)			اِسْمَنَا‎ (ismanā) (ismanā)				اِسْمَنُوا‎ (ismanū) (ismanū)
	f		اِسْمَنِي‎ (ismanī) (ismanī)							اِسْمَنْنَ‎ (ismanna) (ismanna)
pasiv الفعل المجهول
		jednina المفرد				dvojina المثنى			množina الجمع
		1. lice المتكلم	2. lice المخاطب	3. lice الغائب		2. lice المخاطب	3. lice الغائب		1. lice المتكلم	2. lice المخاطب	3. lice الغائب
indikativ perfekta الماضي	m	سُمِنْتُ‎ (sumintu) (sumintu)	سُمِنْتَ‎ (suminta) (suminta)	سُمِنَ (sumina)		سُمِنْتُمَا‎ (sumintumā) (sumintumā)	سُمِنَا‎ (suminā) (suminā)		سُمِنْنَا‎ (suminnā) (suminnā)	سُمِنْتُمْ‎ (sumintum) (sumintum)	سُمِنُوا‎ (suminū) (suminū)
	f		سُمِنْتِ‎ (suminti) (suminti)	سُمِنَتْ‎ (suminat) (suminat)			سُمِنَتَا‎ (suminatā) (suminatā)			سُمِنْتُنَّ‎ (sumintunna) (sumintunna)	سُمِنْنَ‎ (suminna) (suminna)
indikativ imperfekta المضارع	m	أُسْمَنُ‎ (ʾusmanu) (ʾusmanu)	تُسْمَنُ‎ (tusmanu) (tusmanu)	يُسْمَنُ‎ (yusmanu) (yusmanu)		تُسْمَنَانِ‎ (tusmanāni) (tusmanāni)	يُسْمَنَانِ‎ (yusmanāni) (yusmanāni)		نُسْمَنُ‎ (nusmanu) (nusmanu)	تُسْمَنُونَ‎ (tusmanūna) (tusmanūna)	يُسْمَنُونَ‎ (yusmanūna) (yusmanūna)
	f		تُسْمَنِينَ‎ (tusmanīna) (tusmanīna)	تُسْمَنُ‎ (tusmanu) (tusmanu)			تُسْمَنَانِ‎ (tusmanāni) (tusmanāni)			تُسْمَنْنَ‎ (tusmanna) (tusmanna)	يُسْمَنْنَ‎ (yusmanna) (yusmanna)
konjunktiv المضارع المنصوب	m	أُسْمَنَ‎ (ʾusmana) (ʾusmana)	تُسْمَنَ‎ (tusmana) (tusmana)	يُسْمَنَ‎ (yusmana) (yusmana)		تُسْمَنَا‎ (tusmanā) (tusmanā)	يُسْمَنَا‎ (yusmanā) (yusmanā)		نُسْمَنَ‎ (nusmana) (nusmana)	تُسْمَنُوا‎ (tusmanū) (tusmanū)	يُسْمَنُوا‎ (yusmanū) (yusmanū)
	f		تُسْمَنِي‎ (tusmanī) (tusmanī)	تُسْمَنَ‎ (tusmana) (tusmana)			تُسْمَنَا‎ (tusmanā) (tusmanā)			تُسْمَنْنَ‎ (tusmanna) (tusmanna)	يُسْمَنْنَ‎ (yusmanna) (yusmanna)
jusiv المضارع المجزوم	m	أُسْمَنْ‎ (ʾusman) (ʾusman)	تُسْمَنْ‎ (tusman) (tusman)	يُسْمَنْ‎ (yusman) (yusman)		تُسْمَنَا‎ (tusmanā) (tusmanā)	يُسْمَنَا‎ (yusmanā) (yusmanā)		نُسْمَنْ‎ (nusman) (nusman)	تُسْمَنُوا‎ (tusmanū) (tusmanū)	يُسْمَنُوا‎ (yusmanū) (yusmanū)
	f		تُسْمَنِي‎ (tusmanī) (tusmanī)	تُسْمَنْ‎ (tusman) (tusman)			تُسْمَنَا‎ (tusmanā) (tusmanā)			تُسْمَنْنَ‎ (tusmanna) (tusmanna)	يُسْمَنْنَ‎ (yusmanna) (yusmanna)