بَرَقَ

Žena se nakitila ogrlicama i minđušama.

Koren: ب ر ق*

Izgovor:

DIN: baraqa  

Audio:

(datoteka)

Značenja:

1. nakititi se
2. doterati se
3. ukočiti se
4. raspasti se
5. sevati

Primeri:

.تُحِبُّ النِّساءُ أَنْ يَبْرُقْنَ بِالذَّهَبِ

Žene vole da se nakite zlatom.

Sinonimi:

• تَزَيَّنَ - ukrasiti se, doterati se
• تَبَهْرَجَ - nakititi se, doterati se
• تَجَمَّلَ - ulepšavati se, doterati se
• خافَ - plašiti se
• إِنْحَلَّ - raspasti se

Suprotne reči:

• قَبُحَ - biti ružan
• شَمَسَ - biti povučena, čedna/žena/
• ضاءَ - zasijati
• حَرُكَ - kretati se

Značenje	Imperfekat	Perfekat	Glagolska vrsta
nakititi se	يَبْرُقُ	بَرَقَ	1.
doterati se	يُبْرِّقُ	بَرَّقَ	2.
/	/بُ	/	3.
sevati	يُبْرِقُ	أَبْرَقَ	4.
/	/	/	5.
/	/	/	6.
/	/	/	7.
/	/	/	8.
/	/	/	9.
zasijati se od munje	يَسْتَبْرِقُ	إِسْتَبْرَقَ	10.

Izreke i poslovice:

.لا تَبْرُقْ بِأَمْجادِ الآخَرينَ

Ne kiti se tuđim perjem.

Asocijacije:

• أَقْراطٌ - minđuše
• قِلادَةٌ - ogrlica
• سُوارٌ - narukvica
• مُجَوْهَراتٌ - nakit
• جَوْهَرَةٌ - dragi kamen
• جَوْهَرِيٌّ - juvelir
• خَوْفٌ - strah

Izvedene reči:

• بارِقَةٌ - blistanje, svetlucanje, tračak/nade/
• بَرَقٌ - strah, bojazan
• بَرْقٌ - munja, sevanje, blistav nakit
• بَروُقٌ - kukavica, plašljiv
• بارِقٌ - svetlucav, blistav
• بَرَّاقٌ - sjajan, blistav, zaslepljujući
• إِبْريقٌ - svetla sablja

Srodni članci sa Vikipedije:

بَرَقَ

Prevodi

Engleski: [1] adorn oneself ☞en Italijanski: [1] adornarsi ☞it Nemački: [1] sich schmücken ☞de Španski: [1] adornarse ☞es Francuski: [1] se parer ☞fr Finski: [1] koristavat itseään ☞fi Grčki: [1] στολίζουν τον εαυτό του ☞el

Ruski: [1] украситься ☞ru Portugalski: [1] adornar-se ☞pt Makedonski: [1] украсуваат себе ☞mk Srpski: [1] накитити се ☞sr Mađarski: [1] ékesíti magát ☞hu Bugarski: [1] украсявам себе си ☞bg Kineski: [1] 裝飾自己 ☞zh

Konjugacija glagola بَرَقَ (baraqa) — Prva glagolska vrsta

glagolska imenica المصدر
particip aktivni اسم الفاعل						بَارِقٌ (bāriqun) (bāriqun)
particip pasivni اسم المفعول						مَبْرُوقٌ (mabrūqun) (mabrūqun)
aktiv الفعل المعلوم
		jednina المفرد				dvojina المثنى			množina الجمع
		1. lice المتكلم	2. lice المخاطب	3. lice الغائب		2. lice المخاطب	3. lice الغائب		1. lice المتكلم	2. lice المخاطب	3. lice الغائب
indikativ perfekta الماضي	m	بَرَقْتُ (baraqtu) (baraqtu)	بَرَقْتَ (baraqta) (baraqta)	بَرَقَ (baraqa)		بَرَقْتُمَا (baraqtumā) (baraqtumā)	بَرَقَا (baraqā) (baraqā)		بَرَقْنَا (baraqnā) (baraqnā)	بَرَقْتُمْ (baraqtum) (baraqtum)	بَرَقُوا (baraqū) (baraqū)
	f		بَرَقْتِ (baraqti) (baraqti)	بَرَقَتْ (baraqat) (baraqat)			بَرَقَتَا (baraqatā) (baraqatā)			بَرَقْتُنَّ (baraqtunna) (baraqtunna)	بَرَقْنَ (baraqna) (baraqna)
indikativ imperfekta المضارع	m	أَبْرُقُ (ʾabruqu) (ʾabruqu)	تَبْرُقُ (tabruqu) (tabruqu)	يَبْرُقُ (yabruqu) (yabruqu)		تَبْرُقَانِ (tabruqāni) (tabruqāni)	يَبْرُقَانِ (yabruqāni) (yabruqāni)		نَبْرُقُ (nabruqu) (nabruqu)	تَبْرُقُونَ (tabruqūna) (tabruqūna)	يَبْرُقُونَ (yabruqūna) (yabruqūna)
	f		تَبْرُقِينَ (tabruqīna) (tabruqīna)	تَبْرُقُ (tabruqu) (tabruqu)			تَبْرُقَانِ (tabruqāni) (tabruqāni)			تَبْرُقْنَ (tabruqna) (tabruqna)	يَبْرُقْنَ (yabruqna) (yabruqna)
konjunktiv المضارع المنصوب	m	أَبْرُقَ (ʾabruqa) (ʾabruqa)	تَبْرُقَ (tabruqa) (tabruqa)	يَبْرُقَ (yabruqa) (yabruqa)		تَبْرُقَا (tabruqā) (tabruqā)	يَبْرُقَا (yabruqā) (yabruqā)		نَبْرُقَ (nabruqa) (nabruqa)	تَبْرُقُوا (tabruqū) (tabruqū)	يَبْرُقُوا (yabruqū) (yabruqū)
	f		تَبْرُقِي (tabruqī) (tabruqī)	تَبْرُقَ (tabruqa) (tabruqa)			تَبْرُقَا (tabruqā) (tabruqā)			تَبْرُقْنَ (tabruqna) (tabruqna)	يَبْرُقْنَ (yabruqna) (yabruqna)
jusiv المضارع المجزوم	m	أَبْرُقْ (ʾabruq) (ʾabruq)	تَبْرُقْ (tabruq) (tabruq)	يَبْرُقْ (yabruq) (yabruq)		تَبْرُقَا (tabruqā) (tabruqā)	يَبْرُقَا (yabruqā) (yabruqā)		نَبْرُقْ (nabruq) (nabruq)	تَبْرُقُوا (tabruqū) (tabruqū)	يَبْرُقُوا (yabruqū) (yabruqū)
	f		تَبْرُقِي (tabruqī) (tabruqī)	تَبْرُقْ (tabruq) (tabruq)			تَبْرُقَا (tabruqā) (tabruqā)			تَبْرُقْنَ (tabruqna) (tabruqna)	يَبْرُقْنَ (yabruqna) (yabruqna)
imperativ الأمر	m		اُبْرُقْ (ubruq) (ubruq)			اُبْرُقَا (ubruqā) (ubruqā)				اُبْرُقُوا (ubruqū) (ubruqū)
	f		اُبْرُقِي (ubruqī) (ubruqī)							اُبْرُقْنَ (ubruqna) (ubruqna)
pasiv الفعل المجهول
		jednina المفرد				dvojina المثنى			množina الجمع
		1. lice المتكلم	2. lice المخاطب	3. lice الغائب		2. lice المخاطب	3. lice الغائب		1. lice المتكلم	2. lice المخاطب	3. lice الغائب
indikativ perfekta الماضي	m	بُرِقْتُ (buriqtu) (buriqtu)	بُرِقْتَ (buriqta) (buriqta)	بُرِقَ (buriqa)		بُرِقْتُمَا (buriqtumā) (buriqtumā)	بُرِقَا (buriqā) (buriqā)		بُرِقْنَا (buriqnā) (buriqnā)	بُرِقْتُمْ (buriqtum) (buriqtum)	بُرِقُوا (buriqū) (buriqū)
	f		بُرِقْتِ (buriqti) (buriqti)	بُرِقَتْ (buriqat) (buriqat)			بُرِقَتَا (buriqatā) (buriqatā)			بُرِقْتُنَّ (buriqtunna) (buriqtunna)	بُرِقْنَ (buriqna) (buriqna)
indikativ imperfekta المضارع	m	أُبْرَقُ (ʾubraqu) (ʾubraqu)	تُبْرَقُ (tubraqu) (tubraqu)	يُبْرَقُ (yubraqu) (yubraqu)		تُبْرَقَانِ (tubraqāni) (tubraqāni)	يُبْرَقَانِ (yubraqāni) (yubraqāni)		نُبْرَقُ (nubraqu) (nubraqu)	تُبْرَقُونَ (tubraqūna) (tubraqūna)	يُبْرَقُونَ (yubraqūna) (yubraqūna)
	f		تُبْرَقِينَ (tubraqīna) (tubraqīna)	تُبْرَقُ (tubraqu) (tubraqu)			تُبْرَقَانِ (tubraqāni) (tubraqāni)			تُبْرَقْنَ (tubraqna) (tubraqna)	يُبْرَقْنَ (yubraqna) (yubraqna)
konjunktiv المضارع المنصوب	m	أُبْرَقَ (ʾubraqa) (ʾubraqa)	تُبْرَقَ (tubraqa) (tubraqa)	يُبْرَقَ (yubraqa) (yubraqa)		تُبْرَقَا (tubraqā) (tubraqā)	يُبْرَقَا (yubraqā) (yubraqā)		نُبْرَقَ (nubraqa) (nubraqa)	تُبْرَقُوا (tubraqū) (tubraqū)	يُبْرَقُوا (yubraqū) (yubraqū)
	f		تُبْرَقِي (tubraqī) (tubraqī)	تُبْرَقَ (tubraqa) (tubraqa)			تُبْرَقَا (tubraqā) (tubraqā)			تُبْرَقْنَ (tubraqna) (tubraqna)	يُبْرَقْنَ (yubraqna) (yubraqna)
jusiv المضارع المجزوم	m	أُبْرَقْ (ʾubraq) (ʾubraq)	تُبْرَقْ (tubraq) (tubraq)	يُبْرَقْ (yubraq) (yubraq)		تُبْرَقَا (tubraqā) (tubraqā)	يُبْرَقَا (yubraqā) (yubraqā)		نُبْرَقْ (nubraq) (nubraq)	تُبْرَقُوا (tubraqū) (tubraqū)	يُبْرَقُوا (yubraqū) (yubraqū)
	f		تُبْرَقِي (tubraqī) (tubraqī)	تُبْرَقْ (tubraq) (tubraq)			تُبْرَقَا (tubraqā) (tubraqā)			تُبْرَقْنَ (tubraqna) (tubraqna)	يُبْرَقْنَ (yubraqna) (yubraqna)