Pređi na sadržaj

ȅno

ȅno

ȅno (srpski, lat. ȅno)

[uredi]

rečca

[uredi]

ȅno, rčc.

Primeri:

  1. Ȅno rȃdena, idédu kȕći. [1] Bašaid Đurđevo Novi Sad [2]# Ene ga tamo pored zida. Jasenovo Kruščica [2]


Reference

[uredi]
  1. ↑ Pavle Ivić—Žarko Bošnjaković—Gordana Dragin, Banatski govori šumadijsko-vojvođanskog dijalekta. Druga knjiga: Morfologija, sintaksa, zaključci, tekstovi. — SDZb, HVIII, 1997, 586 str, str. 291.
  2. ↑ 2,0 2,1 Rečnik srpskih govora Vojvodine, izmenjeno i dopunjeno izdanje u 4 toma, priredili mr Dejan Miloradov, Katarina Sunajko, mr Ivana Ćelić i dr Dragoljub Petrović, Matica srpska, Novi Sad.

Napomene

[uredi]
Preuzeto iz „https://sr.wiktionary.org/w/index.php?title=е̏но&oldid=197123”