ква́рити

ква́рити

ква́рити (српски, lat. kváriti)[уреди]

Глагол[уреди]

ква́рити, {{{вид}}} непрел.

Категорије: трп.


Облици:

  1. кварити, ква̑рим [1]
  2. кварити, [1]
  3. , кварити, [1]

Значења:

  1. Доводити у неисправно стање, до квара. [2] [3] Дероње Госпођинци Кикинда Чента[1]
  2. Оштећивати, повређивати. [1]
  3. Уносити несклад, негативно утицати на некога, нешто, противуречити. [1]
  4. Одстрањивати, уклањати. [1]
  5. Захваћен процесом презревања, ферментације и др. [1]
  6. Врста сира. [4] Башаид[1]

Примери:

  1. И још је ми̏слио да о̀ву ква̑ри мо, да но̏си мо та̏мо цре̑п и о̀ну ци́глу и све̏ ку́пио, али цре̑п и о̀во да не̏ би ку̏по во и гра̑ђу и цре̑п. Велики Гај [1]
  2. С о̀тӣм ва̏тамо зашто ква̑римо ру̑ке, дла̏нове. [5] Итебеј [1]
  3. А кад о̀на [девојка] она̀ко сму̑кне с ро̀гља, кад с ро̀гља сму̑кне, о̀дбегла је, о̀дбегла. И ѝћеш сутра да о̀добриш, ако ти ни́је по̀ вољи, ѝдеш ква̑риш. Е сад, ако дѐво̄јка о̏ће, ма̏ти јел о̀тац у ку̏ћи мо̑ра да се по̀мире, кад о̏ће да о̀стане, шта̏ сад и̏ма да ква̑риш. Вилово [1]
  4. А о̀во̄ је шпо̀рет па по̀ква̄рен, па ја̑ ни́сам га ква́рила нек та̀ко о̀ставила. Мартонош [1]


Синоними:

  1. рушити [1]


Изрази:

  1. чизма главу чува, а шубара јеквари ("зими треба нарочито утопљавати ноге јер назеб отуд долази"). Мол Бегеч Црвена Црква [1]
  2. Ко се фали, сам секвари ("хвалисавац постаје гори, лошији, изопачен"). [1]

Референце[уреди]

  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 Речник српских говора Војводине, измењено и допуњено издање у 4 тома, приредили мр Дејан Милорадов, Катарина Сунајко, мр Ивана Ћелић и др Драгољуб Петровић, Матица српска, Нови Сад.
  2. Павле Ивић—Жарко Бошњаковић—Гордана Драгин, Банатски говори шумадијско-војвођанског дијалекта. Прва књига: Увод и фонетизам. — СДЗб, ХV, 1994, 419 стр, стр. 87, 103.
  3. Иван Поповић, Говор Госпођинаца у светлости бачких говора као целине. Београд (САНУ, Посебна издања, књига СLХХV, Одељење литературе и језика, књига 21), 1968, 248 стр, стр. 19, 122.
  4. Павле Ивић—Жарко Бошњаковић—Гордана Драгин, Банатски говори шумадијско-војвођанског дијалекта. Друга књига: Морфологија, синтакса, закључци, текстови. — СДЗб, ХVIII, 1997, 586 стр, стр. 195.
  5. Павле Ивић—Жарко Бошњаковић—Гордана Драгин, Банатски говори шумадијско-војвођанског дијалекта. Друга књига: Морфологија, синтакса, закључци, текстови. — СДЗб, ХVIII, 1997, 586 стр, стр. 513.

Напомене[уреди]