لَعِبَ

Vučjak se igra sa lopticom.

Koren: ل ع ب*

Izgovor:

DIN: laʿiba  

Audio:

(datoteka)

Značenja:

1. igrati
2. (po)igrati se
3. našaliti se
4. zabavljati se
5. staviti u pokret (igru)

Primeri:

لَعِبَ الرَّجُلُ مَعَ الكَلْبِ

Čovek se igrao sa psom.

Sinonimi:

• رَقِصَ - igrati, plesati

Značenje	Imperfekat	Perfekat	Glagolska vrsta
igrati se	يَلْعَبُ	لَعِبَ	1.
poigrati se	يُلَعِّبُ	لَعَّبَ	2.
igrati se	يُلَاعِبُ	لَاعَبَ	3.
šaliti se	يُلْعِبُ	أَلْعَبَ	4.
zabavljati se	يَتَلَعَّبُ	تَلَعَّبَ	5.
međusobno se igrati	يَتَلَاعَبُ	تَلَاعَبَ	6.
/	/	/	7.
/	/	/	8.
/	/	/	9.
procvasti	يَسْتَلْعِبُ	إِسْتَلْعَبَ	10.

Suprotne reči:

• جَلِسَ - sedeti

Izreke i poslovice:

رَبُّنا لا يَلْعَبُ النَّرْدَ

Bog ne baca kocke. Albert Ajnštajn

Asocijacije:

• طِفْلٌ - dete

Izvedene reči:

• لَاعِبٌ - igrač
• مَلْعَبٌ - stadion, igralište
• لُعْبَةٌ - igra
• أُلْعُوبَةٌ - igračka, igrarija, besposlica
• تَلْعَابَ - ko se stalno igra (šali)
• لَعَّابٌ - dobar igrač
• لَعْبُ البْرِدْج - igra Bridž
• لَعِبٌ - razigran, veseo
• أَلْعَابَ رِيياضِيَّةٌ - gimnastika, fiskultura
• أَلْعَابُ النَّارِ - vatromet
• أَلْعَابُ القُوَةِ - atletika
• أَلْعَابُ الكُلَّةِ - bacanje kugle
• مَلْعُوبٌ - majstorija, trik
• مَلْعَبِيٌّ - pozorišni
• مُلْعَبَةٌ - majica za igru
• لُعَبِيَّةٌ - lutka
• لَعُّوبَةٌ - igra, zabava, šala

Srodni članci sa Vikipedije:

لَعِبَ

Prevodi

Engleski: [1] Play ☞en Italijanski: [1] Ascolta ☞it Nemački: [1] Wiedergabe ☞de Španski: [1] Juego ☞es Francuski: [1] jouer ☞fr Finski: [1] pelata ☞fi Grčki: [1] παιχνίδι ☞el

Ruski: [1] играть ☞ru Portugalski: [1] jogar ☞pt Makedonski: [1] игра ☞mk Srpski: [1] играти се ☞sr Mađarski: [1] játék ☞hu Bugarski: [1] играя ☞bg Kineski: [1] 玩 ☞zh

Konjugacija glagola لَعِبَ (laʿiba) — Prva glagolska vrsta

glagolska imenica المصدر
particip aktivni اسم الفاعل						لَاعِبٌ‎ (lāʿibun) (lāʿibun)
particip pasivni اسم المفعول						مَلْعُوبٌ‎ (malʿūbun) (malʿūbun)
aktiv الفعل المعلوم
		jednina المفرد				dvojina المثنى			množina الجمع
		1. lice المتكلم	2. lice المخاطب	3. lice الغائب		2. lice المخاطب	3. lice الغائب		1. lice المتكلم	2. lice المخاطب	3. lice الغائب
indikativ perfekta الماضي	m	لَعِبْتُ‎ (laʿibtu) (laʿibtu)	لَعِبْتَ‎ (laʿibta) (laʿibta)	لَعِبَ (laʿiba)		لَعِبْتُمَا‎ (laʿibtumā) (laʿibtumā)	لَعِبَا‎ (laʿibā) (laʿibā)		لَعِبْنَا‎ (laʿibnā) (laʿibnā)	لَعِبْتُمْ‎ (laʿibtum) (laʿibtum)	لَعِبُوا‎ (laʿibū) (laʿibū)
	f		لَعِبْتِ‎ (laʿibti) (laʿibti)	لَعِبَتْ‎ (laʿibat) (laʿibat)			لَعِبَتَا‎ (laʿibatā) (laʿibatā)			لَعِبْتُنَّ‎ (laʿibtunna) (laʿibtunna)	لَعِبْنَ‎ (laʿibna) (laʿibna)
indikativ imperfekta المضارع	m	أَلْعَبُ‎ (ʾalʿabu) (ʾalʿabu)	تَلْعَبُ‎ (talʿabu) (talʿabu)	يَلْعَبُ‎ (yalʿabu) (yalʿabu)		تَلْعَبَانِ‎ (talʿabāni) (talʿabāni)	يَلْعَبَانِ‎ (yalʿabāni) (yalʿabāni)		نَلْعَبُ‎ (nalʿabu) (nalʿabu)	تَلْعَبُونَ‎ (talʿabūna) (talʿabūna)	يَلْعَبُونَ‎ (yalʿabūna) (yalʿabūna)
	f		تَلْعَبِينَ‎ (talʿabīna) (talʿabīna)	تَلْعَبُ‎ (talʿabu) (talʿabu)			تَلْعَبَانِ‎ (talʿabāni) (talʿabāni)			تَلْعَبْنَ‎ (talʿabna) (talʿabna)	يَلْعَبْنَ‎ (yalʿabna) (yalʿabna)
konjunktiv المضارع المنصوب	m	أَلْعَبَ‎ (ʾalʿaba) (ʾalʿaba)	تَلْعَبَ‎ (talʿaba) (talʿaba)	يَلْعَبَ‎ (yalʿaba) (yalʿaba)		تَلْعَبَا‎ (talʿabā) (talʿabā)	يَلْعَبَا‎ (yalʿabā) (yalʿabā)		نَلْعَبَ‎ (nalʿaba) (nalʿaba)	تَلْعَبُوا‎ (talʿabū) (talʿabū)	يَلْعَبُوا‎ (yalʿabū) (yalʿabū)
	f		تَلْعَبِي‎ (talʿabī) (talʿabī)	تَلْعَبَ‎ (talʿaba) (talʿaba)			تَلْعَبَا‎ (talʿabā) (talʿabā)			تَلْعَبْنَ‎ (talʿabna) (talʿabna)	يَلْعَبْنَ‎ (yalʿabna) (yalʿabna)
jusiv المضارع المجزوم	m	أَلْعَبْ‎ (ʾalʿab) (ʾalʿab)	تَلْعَبْ‎ (talʿab) (talʿab)	يَلْعَبْ‎ (yalʿab) (yalʿab)		تَلْعَبَا‎ (talʿabā) (talʿabā)	يَلْعَبَا‎ (yalʿabā) (yalʿabā)		نَلْعَبْ‎ (nalʿab) (nalʿab)	تَلْعَبُوا‎ (talʿabū) (talʿabū)	يَلْعَبُوا‎ (yalʿabū) (yalʿabū)
	f		تَلْعَبِي‎ (talʿabī) (talʿabī)	تَلْعَبْ‎ (talʿab) (talʿab)			تَلْعَبَا‎ (talʿabā) (talʿabā)			تَلْعَبْنَ‎ (talʿabna) (talʿabna)	يَلْعَبْنَ‎ (yalʿabna) (yalʿabna)
imperativ الأمر	m		اِلْعَبْ‎ (ilʿab) (ilʿab)			اِلْعَبَا‎ (ilʿabā) (ilʿabā)				اِلْعَبُوا‎ (ilʿabū) (ilʿabū)
	f		اِلْعَبِي‎ (ilʿabī) (ilʿabī)							اِلْعَبْنَ‎ (ilʿabna) (ilʿabna)
pasiv الفعل المجهول
		jednina المفرد				dvojina المثنى			množina الجمع
		1. lice المتكلم	2. lice المخاطب	3. lice الغائب		2. lice المخاطب	3. lice الغائب		1. lice المتكلم	2. lice المخاطب	3. lice الغائب
indikativ perfekta الماضي	m	لُعِبْتُ‎ (luʿibtu) (luʿibtu)	لُعِبْتَ‎ (luʿibta) (luʿibta)	لُعِبَ (luʿiba)		لُعِبْتُمَا‎ (luʿibtumā) (luʿibtumā)	لُعِبَا‎ (luʿibā) (luʿibā)		لُعِبْنَا‎ (luʿibnā) (luʿibnā)	لُعِبْتُمْ‎ (luʿibtum) (luʿibtum)	لُعِبُوا‎ (luʿibū) (luʿibū)
	f		لُعِبْتِ‎ (luʿibti) (luʿibti)	لُعِبَتْ‎ (luʿibat) (luʿibat)			لُعِبَتَا‎ (luʿibatā) (luʿibatā)			لُعِبْتُنَّ‎ (luʿibtunna) (luʿibtunna)	لُعِبْنَ‎ (luʿibna) (luʿibna)
indikativ imperfekta المضارع	m	أُلْعَبُ‎ (ʾulʿabu) (ʾulʿabu)	تُلْعَبُ‎ (tulʿabu) (tulʿabu)	يُلْعَبُ‎ (yulʿabu) (yulʿabu)		تُلْعَبَانِ‎ (tulʿabāni) (tulʿabāni)	يُلْعَبَانِ‎ (yulʿabāni) (yulʿabāni)		نُلْعَبُ‎ (nulʿabu) (nulʿabu)	تُلْعَبُونَ‎ (tulʿabūna) (tulʿabūna)	يُلْعَبُونَ‎ (yulʿabūna) (yulʿabūna)
	f		تُلْعَبِينَ‎ (tulʿabīna) (tulʿabīna)	تُلْعَبُ‎ (tulʿabu) (tulʿabu)			تُلْعَبَانِ‎ (tulʿabāni) (tulʿabāni)			تُلْعَبْنَ‎ (tulʿabna) (tulʿabna)	يُلْعَبْنَ‎ (yulʿabna) (yulʿabna)
konjunktiv المضارع المنصوب	m	أُلْعَبَ‎ (ʾulʿaba) (ʾulʿaba)	تُلْعَبَ‎ (tulʿaba) (tulʿaba)	يُلْعَبَ‎ (yulʿaba) (yulʿaba)		تُلْعَبَا‎ (tulʿabā) (tulʿabā)	يُلْعَبَا‎ (yulʿabā) (yulʿabā)		نُلْعَبَ‎ (nulʿaba) (nulʿaba)	تُلْعَبُوا‎ (tulʿabū) (tulʿabū)	يُلْعَبُوا‎ (yulʿabū) (yulʿabū)
	f		تُلْعَبِي‎ (tulʿabī) (tulʿabī)	تُلْعَبَ‎ (tulʿaba) (tulʿaba)			تُلْعَبَا‎ (tulʿabā) (tulʿabā)			تُلْعَبْنَ‎ (tulʿabna) (tulʿabna)	يُلْعَبْنَ‎ (yulʿabna) (yulʿabna)
jusiv المضارع المجزوم	m	أُلْعَبْ‎ (ʾulʿab) (ʾulʿab)	تُلْعَبْ‎ (tulʿab) (tulʿab)	يُلْعَبْ‎ (yulʿab) (yulʿab)		تُلْعَبَا‎ (tulʿabā) (tulʿabā)	يُلْعَبَا‎ (yulʿabā) (yulʿabā)		نُلْعَبْ‎ (nulʿab) (nulʿab)	تُلْعَبُوا‎ (tulʿabū) (tulʿabū)	يُلْعَبُوا‎ (yulʿabū) (yulʿabū)
	f		تُلْعَبِي‎ (tulʿabī) (tulʿabī)	تُلْعَبْ‎ (tulʿab) (tulʿab)			تُلْعَبَا‎ (tulʿabā) (tulʿabā)			تُلْعَبْنَ‎ (tulʿabna) (tulʿabna)	يُلْعَبْنَ‎ (yulʿabna) (yulʿabna)