sinoć
sinoć
sinoć (srpski, lat. sinoć)[uredi]
Prilog[uredi]
sinoć, pril.
Oblici:
Značenja:
- Prethodne večeri. [1]
Primeri:
- Vȉdilӣ ste ga sȉnōć tȗ . [2] [3] [1]
- Nȅ znam štȁ [j]e sȉnoć bílo. Žitište [1]
- Sam jȁ otȉšla sȉnoć mȇso onȏ da ȕzmem. Izbište [1]
- Sȉnoć sam jȃ u pȍla dvánajst lѐgla sam. [2] [4] Veliki Gaj Novo Miloševo Crepaja [1]
Reference[uredi]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 Rečnik srpskih govora Vojvodine, izmenjeno i dopunjeno izdanje u 4 toma, priredili mr Dejan Miloradov, Katarina Sunajko, mr Ivana Ćelić i dr Dragoljub Petrović, Matica srpska, Novi Sad.
- ↑ 2,0 2,1 Pavle Ivić—Žarko Bošnjaković—Gordana Dragin, Banatski govori šumadijsko-vojvođanskog dijalekta. Prva knjiga: Uvod i fonetizam. — SDZb, HV, 1994, 419 str, str. 110. Greška kod citiranja: Neispravna oznaka
<ref>; naziv „Pavle Ivić—Žarko Bošnjaković—Gordana Dragin, Banatski govori šumadijsko-vojvođanskog dijalekta. Prva knjiga: Uvod i fonetizam.” je definisano više puta s različitim sadržajem - ↑ Sofija Rakić-Miloradović, O govoru Deske. — ESM, 3, 2001, 52—67, str. 54.
- ↑ Pavle Ivić—Žarko Bošnjaković—Gordana Dragin, Banatski govori šumadijsko-vojvođanskog dijalekta. Druga knjiga: Morfologija, sintaksa, zaključci, tekstovi. — SDZb, HVIII, 1997, 586 str, str. 268.