разву́ћи

разву́ћи

развући (српски, lat. razvući)[уреди]

Глагол[уреди]

разву́ћи, {{{вид}}} непрел.

Облици:

  1. -чем [1]

Изрази:

  1. Кости му кере по гробљуразвлачиле ("клетва"). [1]

Референце[уреди]

  1. 1,0 1,1 Речник српских говора Војводине, измењено и допуњено издање у 4 тома, приредили мр Дејан Милорадов, Катарина Сунајко, мр Ивана Ћелић и др Драгољуб Петровић, Матица српска, Нови Сад.

Напомене[уреди]