kelj
kelj
kelj (srpski, lat. kelj)[uredi]
Imenica[uredi]
kelj, m
Kategorije: bot.
Oblici:
Značenja:
- Dvogodišnja biljka Brassica oleracea sabauda. [1]
- Brassica oleracea acephala. [2] Nadalj Čurug Gospođinci Žabalj Kać Mošorin Kovilj Titel[1]
Primeri:
- Tȁmo smo sádili patlѝdžān, pàpriku, kùpus, kȅlj i sȅjali šargarépu. [3] [4] Bata Bačinci Susek Sviloš Gospođinci Đurđevo Srpski Krstur Šurjan Boka Neuzina Izbište [1]
- Ѝmam kѐlja dȍsta, al mȋ nȅkako vȉše vȍlemo kùpusa da jémo. Jaša Tomić [1]
- Kàsnӣje ćemo da sȅjemo rásad: kùpus, kȅl, kelerábu. [5] [6] Zrenjanin Farkaždin [1]
Reference[uredi]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 Rečnik srpskih govora Vojvodine, izmenjeno i dopunjeno izdanje u 4 toma, priredili mr Dejan Miloradov, Katarina Sunajko, mr Ivana Ćelić i dr Dragoljub Petrović, Matica srpska, Novi Sad.
- ↑ Gordana Dragin, Iz ratarske i povrtarske terminologije Šajkaške. — SDZb, HHHVII, 1991, 623—708.
- ↑ Pavle Ivić—Žarko Bošnjaković—Gordana Dragin, Banatski govori šumadijsko-vojvođanskog dijalekta. Prva knjiga: Uvod i fonetizam. — SDZb, HV, 1994, 419 str, str. 191.
- ↑ Ivan Popović, Govor Gospođinaca u svetlosti bačkih govora kao celine. Beograd (SANU, Posebna izdanja, knjiga SLHHV, Odeljenje literature i jezika, knjiga 21), 1968, 248 str, str. 161.
- ↑ Pavle Ivić—Žarko Bošnjaković—Gordana Dragin, Banatski govori šumadijsko-vojvođanskog dijalekta. Prva knjiga: Uvod i fonetizam. — SDZb, HV, 1994, 419 str, str. 409.
- ↑ Nevenka Sekulić, Zbirka dijalekatskih tekstova iz Vojvodine. — SDZb, HHVII, 1981, 107—306, str. 151.